Karlı dağlar gibi dik durur başı,
Bahar bulutuna benzer saçları.
Ayrı bir konudur kirpiği kaşı,
Yaralar bağrımı ezer saçları.

Kaç gönül takılı kalmış telinde,
Dalgalanır omuzunda, belinde.
Bazen ak gerdanda, bazen alında,
Yayladan yaylaya gezer saçları.

Yanakları çiçek açmış nar gibi,
Gözleri çağşaklı bir pınar gibi,
Göğsü mor sırtlara yağan kar gibi,
İlla hepsinden güzel saçları.

Bağlar ki esen yel atmasın diye,
Görenler itiraz etmesin diye,
Kimsenin gözüne batmasın diye
Akşamdan akşama çözer saçları.

Abdurrahim Karakoç