Muzaffer Erdost (kardeşinin öldürülmesinden sonra “Muzaffer İlhan Erdost” adını aldı) (d. 18 Eylül 1932 Tokat Artova), Türk şair, yazar, yayıncı

1956’da Veteriner Fakültesi’ni bitirdi. Pazar Postası’nı yönetti (1956-1958). Ulus gazetesinde çalıştı (1958-1963). 1958’de Açık Oturum Yayınları’nı, 1965’te Sol Yayınları’nı kurdu ve yönetti.

Erdost, şiir, öykü, deneme ve eleştiriler yazdı. Yazılarında, toplumsal sorunlar, Türkiye ve Osmanlı tarihi, tarım, faşizm ve demokrasi konularına daha ağırlıklı eğildi.

Kardeşi İlhan Erdost’un 12 Eylül 1980 askeri darbesinden sonra Mamak Askeri Cezaevi’nde dövülerek öldürülmesinin ardından, adına kardeşi İlhan’ın adını ekleyerek, “Muzaffer İlhan Erdost” ismini kullanmaya başladı. Erdost, Sol-Onur Yayınları’nın sahibi ve yönetmenidir. Türk şiirinde Garip Akımı’ndan sonra ortaya çıkan İkinci Yeni akımının isim babasıdır. Türkiye İnsan Hakları Kurumu (TİHAK) girişimci ve kurucu üyesidir.
Yapıtları

Türkiye Sosyalizmi ve Sosyalizm (1969)
Türkiye Üzerine Notlar (1970)
İlhan İlhan, (1981)
Kapitalizm ve Tarım (1984)
Osmanlı İmparatorluğu’nda Mülkiyet İlişkileri (1984)
Bilim ve Yazın Arasında (1984)
Şemdinli Röportajı (1987)
Demokrasi ve Demokrasi (1989)
Havada Kalan Güvercin (Şiir, 1990)
Ey Karanlık Mavi Güneş (Öykü, 1990)
Adam İçin Türevler (1990)
Ulus, Uluslaşma, Demokratikleşme (1991)
Bir Fotoğrafa Altyazı – İki 7 Kasım (1991)
Üç Şair – Nazım Hikmet, Cemal Süreya, Ahmed Arif (1994)
Kanı Kanla Yıkamak (1994)
Faşizm ve Türkiye, 1977-1980 (1995)
Türkiye’nin Yeni Sevr’e Zorlanması Odağında Üç Sivas (1996)
İkinci Yeni Yazıları (1997)
Küreselleşme ve Osmanlı “Millet” Modeli Makasında Türkiye (1998)
Pandora’nın Bir Başka “Kutu”su (2000)
Türkiye’nin Kararan Fotoğrafları (2003)
Sosyalizmi Seviyorum (2007)
Türkiye 2009 (2009)

Ödülleri

1999 Türkiye Yayıncılar Birliği Düşünce ve İfade Özgürlüğü Ödülü[1]