Bir ciglik düstü karanliklardan
Issiz denize

Ses beton gibi buz tutuyordu
Bir takim gölgeler gidip geliyordu
Ay isiklari gidip geliyordu
Deniz yarali bir tay gibi soluyordu.

Kim bizi ceken ayaklarimizdan
Suyun yumusakligina
Yerin katiligina
Gögün karanligina.

Bir göz bizi denetliyor-bu muhakkak
Bir ciglik boguluyor denizde-bunu iyi duyuyoruz
Bir isik kesiyor karanligi bir ustura agzinda
Bilmedigimizi anliyoruz
Görmedigimizi seziyoruz

Yeni bir caga cikiyoruz saclarimizdan.

Erdem Bayazıt