Göz değdi köyümün güzellerine,
ELİF, yadellere göçtü be Hasan
SEVGİ size ömür dört kulaç önce,
Ecel çorbasını içti be Hasan

ASALET babasız çocuk doğurdu;
Hazlı HÜRRİYET’i haydutlar vurdu
Viraneye döndü TÜRKHAN’ın yurdu,
Köyün tadı tuzu kaçtı be Hasan

ADALET felç oldu, yürür değnekle,
NEŞE ne haltetsin soğan ekmekle…
GÖNÜL delirdi de yol beklemekle,
İsyan bayrağını açtı be Hasan

SAADET’in adı HÜLYA’dır şimdi;
Hergün birimizi aldatır şimdi
UMUT’lar rüyada, faldadır şimdi
Unut, eski günler geçti be Hasan

FAZİLET’i gelin ettik gurbete,
Kimbilir… belki de gurbetten öte
Yağlı SERVET garaz eder ÜLFET’e
Ara yere nifak saçar be Hasan

ZEYNEP bize küskün, İFFET sürgünde;
Rezalet, felaket yağar her günde…
Yedi HASLET verem olur bir günde,
ÜLKÜ kötü yolu seçti be Hasan

Burada ne düğün ne BAYRAM kaldı…
En güzel UMUT’lar dalda ham kaldı!
Korku, hasret, isyan, keder, gam kaldı;
Binalar temelden uçtu be Hasan

İşte böyle… Malum ola halimiz;
Naçar böğrümüze düştü elimiz
Güven duyduğumuz her güzelimiz,
Bizlere bir kefen biçti be Hasan

Abdurrahim Karakoç